17 Şəvval, Ordibeheştin 28-nə əsasən (18 may) İranda pəhləvanlıq mədəniyyəti və zorxana idmanı günüdür.

İranlıların mənəvi irsi olan güləş mədəniyyəti və Zorxana idmanı qədim tarixə malikdir və bütün insanların beyninə həkk olunub. İslamın gəlişi ilə qəhrəmanlıq mədəniyyəti qədim Şahnamə hekayətlərindən çıxarılaraq zorxana idmanı kimi zorxanalarda yaşamağa davam etmişdir. İran mədəniyyətində qədim köklərə malik olan və Mövla Əlinin (ə) şücaəti və cəngavərliyinə əsaslanan cəngavərliklə əqli və fiziki güc arasındakı əlaqəni göstərən idman növüdür.

Pəhləvan İran din və ənənəsində şücaət, səmimiyyət, cəngavərlik və əxlaqi şücaətin mükəmməl nümunəsidir. İdmançı və qəhrəman olmaq qəhrəmanlıq demək deyil, qəhrəmanlıq bədəni və ruhu məşq etmək iradəsi və əzmi deməkdir. Zorxana idmanında qəhrəmanlıq mədəniyyəti eqoizmi, məğrurluğu ən pis xislət hesab edir və bu səbəbdən də idmançılar boy-buxunla yanaşı  təvazökarlığı da inkişaf etdirməyə çalışırlar. İdmançı bu mədəniyyətdə çempion olsa, təkəbbür və qürurdan uzaq olsa, xalqı və ustadları qarşısında təvazökar olsa, gözəl davranış və əməl sahibi olsa, pəhləvanlıq məqamına da nail olar.

 Bu idman növünün iranlılar üçün əhəmiyyətindən əlavə, qəhrəmanlıq və zorxana adətləri 2010-cu il noyabrın 16-da İran tərəfindən YUNESKO-nun Dünya İrs Siyahısına daxil edilib. Alman Brookhaus Ensiklopediyası Köln Alman İdman Universitetinin araşdırmasına istinadən zorxananı dünyanın ən qədim bodibildinq idman növü kimi qeyd edir.